იმ დღეს ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, სალომე და თეკო ჩვეულებისამებრ
სასწავლებელში წავიდნენ. დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა, ლექციები დამთავრდა და
ორივე, დაქალებთან ერთად სახლში დაბრუნებას აპირებდნენ. გარეთ გამოსულებს
ყურადღება არ მიუქცევიათ, ეზოში გერძელ სკამზე მჯდომი ახალგაზრდისთვის,
რომელიც დაჟინებულ მზერას არ აცილებდა. ახლოს ჩავლისას ახალგაზრდამ მორიდებით
მიმართა გოგონებს.
__ უკაცრავად, ხომ ვერ მეტყვი სად შეიძლება სალომე და თეკო ბოჭორიშვილების
ნახვა? __ სწორედ ამ დროს დარეკა სალომეს ტელეფონმა, ახალგაზრდის
კითხვისთვის ყურადღება არ მიუქცევია, ტელეფონი გახსნა და უპასუხა. თეკოს კი
უყურადღებოდ არ დაუტოვებია მისი კითხვა. შებრუნდა რათა კითხვაზე პასუხი
დაებრუნებინა და გაკვირვებისგან ადგილზე გაშეშდა. საკუთარ თვალებს არ უჯერებდა,
მის წინ გაღიმებული სახით გიო იდგა, გიო რომელიც ამ სამ წელიწადს
საგრძნობლად შეეცვალა, ასაკი მომატებოდა, თმებში ხშირი ჭაღარა შერეოდა, შუბლზე
ნაოჭები მომატებოდა და ხმაც საგრძნობლად შესცვლოდა. გაოგნებულმა თეკომ
ინსტიქტურად წარმოსთქვა რამდენიმე სიტყვა
.
__ გიო ეს მართა შენ ხარ? __ სალომე ამ სახელის გაგონებაზე ახალგაზრდისკენ
შემობრუნდა, ნანახმა იმდენად გააკვირვა, რომ ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა,
ასფალტზე დაეცა და ნაწილებად დაიშალა.
__ კი, მართლა მე ვარ. __ ჩამწვარი სიგარეტი შორს მოისროლა და ხელები
გაშალა, __ არ მომესალმებით? __ თეკომ თვალზე მომდგარი ცრემლის შეკავება ვეღარ
შესძლო, ჩუმად აქვითინდა, გიოსკენ გაიწია და მხურვალედ ჩაიკრა გულში,
იგივე მოიმოქმედა სალიმაც.
__ შეცვლილხართ! __ გიომ ჯერ თეკო შეათვალიერა, მერე სალომე. __ ორივე
უფრო გალამაზებულხართ! __ ცოტა ხანს გაჩერდა. __ ორივეს გილოცავთ ჩაბარებას,
სასწავლებელიც ისე დაგემთავრებინოთ როგორც სკოლა დაამთავრეთ, წარმატებით!
მართალია მოგვიანობეით, მაგრამ იმედია მაპატიებთ, უფრო ადრე ვერ
მოვახერხე. __ გიომ მისთვის მისთვის აქამდე უცნობი გოგოებისკენ გადაიტანა მზერა __
თქვენს დაქალებს არ გამაცნობთ?
__ ეს ანია, __ თეკომ ხუჭუჭა, ქერა თმიან გოგოზე მიანიშნა, __ ეს კი მაკა.
__ მის უკან მდგომ შავთმიან და ცისფერთვალება გოგოზე მიუთითა.
__ სასიამოვნოა! __ გიომ ჯერ ერთს, მეერე მეორეს ჩამოართვა მორიდებით
ხელი, __ მე გიორგი ვარ! __ მერე თეკოს შეხედა და ჰკითხა, __ სახლში აპირებთ
წასვლას? __ თეკომ თანხმობის ნიშნად, თავი დაუკრა. __ მაშინ, თუ
წინააღმდეგი არ იქნებით, გაგაცილებთ.
__ კაი. __ თეკომ მკლავი მკლავში გაყარა და გასასვლელისკენ გაემართა.
__ დიდი ხანია არ მინახიხარ და ჩემთვის ბევრი რამის ახსნა მოგიწევს! __ თეკომ
გაბრაზებული ბავშვის სახე მიიღო და მუცელში, იმის ნიშნად რმ მასზე მართლა
ნაწყენი იყო, მუშტი წაჰკრა, გიოს გაეცინა.
__ რა არის ასახსნელი, არც არაფერი. ეს წლებიც ისეთივე ცარიელი და არაფრის
მომტანი იყო, როგორც სხვა დანარჩენი! __ გიო გაჩერდა და უკან ჩამორჩენილ
გოგოებს თვალი შეავლო, __ მოიცა დაველოდოთ, სირცხვილია. __ ჯიბიდან
სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა.
__ შეცვლილხარ გიო. ამას სერიოზულად გეუბნები. შენში ვეღარ ვხედავ იმ
მხიარულ ბავშვს, რომელსაც სამი წლის წინ ვიცნობდი. __ თეკომ ბოლო სიტყვები
დანანაბით ჩაილაპარაკა. ამასობაში უკან ჩამორჩენილი გოგოებიც წამოეწივნენ და
გზა განაგრძეს.
__ ის გიო, ვისაც შენ იცნობდი, წელიწად ნახევრის წინ წარსულს ჩაბარდა,
მოკვდა და უცხო მიწაზე დაიმარხა, იქ სადაც უნდა დამარხულიყო.
__ სად იყავი ეს წლები, არსად რომ არ ჩანდი? __ სალომეს ხმა, გიომ მთელი
ამ დროის განმავლობაში პირველად გაიგო.
__ წელიწად ნახევარი აქეთ-იქით ხეტიალში გავატარე. ყველაფერი კი იმთ
დაიწყო, რომ ღამე გზა აბნეული მე და ჩემი ძმაკაცი, ნასვამები ვიღაცის მანქანაში
აღმოვჩნდით. მეორე დღეს კი ყველასთვის მოულოდნელად, სომხეთში ამოვყავით
თავი. ფული კაპიკი არ გვქონდა, იმ კაცმა რომელიღაც სოფელში ჩამოგსვა და
წავიდა. ისიც კი არ ვიცოდით საიდან მოვედით და სად უნდა წავსულიყავით. ჩემს
ძმაკაცს ტელეფონი ჰქონდა, ის გავყიდეთ და იმდენი მოვაგროვეთ, რომ ერევნამდე
ჩავედით. სამუშაო ვიშოვეთ და ცოტა ფული ვიშოვეთ, სახლში დაბრუნებას ჯერ არ
ვაპირებდით. მერე გაგვაგებინეს, რომ რუსეთში უნდა გავეგზავნეთ სამუშაოთ,
ჩემმა ძმაკაცმა უარი თქვა და სახლში დაბრუნდა, მე კი დავთანხმდი. სამი თვე
სომხეთში, ექვსი თვე კი რუსეთში გავატარე. მერე იქიდან აფრიკაში
გაგვაგზავნეს, ხალხი უნდა მოგვეძებნა, იაფფასიანი მუშახელი. ასეთი ხალხი კი ბევრი
აღმოჩნდა იქ. მე ისეთ კომპანიაში დავიწყე მუშაობა, სადაც რუსი ბიზნესმენები
ხალხს მუშახელის სახით "უკვეთავდნენ” და კაპიკების სანაცვლოდ, ოცდაოთხი
საათი ამუშავებდნენ, აფრიკელები კი ზედგამოჭრილი ხალხი იყო საამისოდ. ორი
თვე გავატარე აფრიკაში.
| 
ლოგინი: სტუმარი
